Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
τινασσω
τῐνάσσω
τῐνάσσω (aor. ἐτίναξα - pass. ἐτινάχθην)
; 1) потрясать, размахивать (αἰγίδα Hom.; λόγχας Soph.; λαμπάδας Arph.; med. δούρατος ἀκμάς Theocr.; τοῖς ὅπλοις Plut.):
τ. γαῖαν Hom. колебать землю;
τινάσσεσθαι πτερά Hom. махать крыльями, парить;
; 2) ворошить, разбрасывать (θημῶνα ἠΐων Hom.):
χειρὶ ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα Hom. (Афродита) взяла (Елену) рукой за платье и потянула (чтобы заставить обернуться);
; 3) бряцать, перебирать (νεῦρα κιθάρας Anth.);
; 4) толкать, опрокидывать (θρόνον ποσί Hom.);
; 5) с размаха бросать, метать (ἀστεροπήν Hom.).