Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
μενουνγε
μενοῦνγε
μεν-οῦν-γε
conj., тж. раздельно
; 1) но, а, напротив
ex. (ἀλλὰ λέγω, μέ οὐκ ἤκουσαν; μ., εἰς πᾶσαν τέν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν NT.)
; 2) да, поистине
ex. (μ., μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον NT.)
