Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
αρρηκτος
ἄρρηκτος
ἄ-ρρηκτος
adj.=2 2
; 1) неразрушимый, незыблемый
ex. (τεῖχος, πόλις Hom.; δόμοι Hes.; τυραννίς Plut.)
; 2) несокрушимый, неуязвимый
ex. (ἄ. φυάν Pind.; ἄρρηκτον σιδήρῳ σῶμα Plut.)
; 3) неразрывный, крепкий
ex. (δεσμοί Hom., Plut.; πέδαι Aesch.)
; 4) непроницаемый
ex. (νεφέλη Hom.; πέδαι Aesch.; σάκος Aesch., Soph.; τὸ δέρμα τοῦ κροκοδείλου Her. и φολιδωτόν Arst.; στῖφος Plut.)
; 5) неслабеющий, мощный
ex. (φωνή Hom.; τόνος Plut.)
