Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

επισταμαι

ἐπίσταμαι

ἐπίστᾰμαι
I.
(impf. ἠπιστάμην - эп. ἐπιστάμην, fut. ἐπιστήσομαι, aor. ἠπιστήθην)
; 1) уметь, мочь, быть в состоянии
           ex. (χερσὴν δαίδαλα πάντα τεύχειν Hom.)
ὅστις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὴν ἄρτια βάζειν Hom. — всякий, кто умеет говорить со здравым смыслом (разумно);
ἐπιστάμενος πολεμίζειν Hom. — искусный в сражениях;
ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται Soph. — всякий разумный человек
; 2) быть опытным, искусным, хорошо знать
           ex. (ἔργα περικαλλέα Hom.; τέν τέχνην Her., κιθαρίζειν Arph.)
Συριστὴ ἐ. Xen. — владеть сирийским языком
; 3) знать наизусть
           ex. (ταῦτα τὰ ἔπη Xen.; μύθους τοὺς Αἰσώπου Plat.)
; 4) думать, полагать
           ex. ἐπιστάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι Her. — думая, что это невозможно
; 5) (твердо, доподлинно, действительно) знать
           ex. (τι Soph., Eur., Plat., Arst. и περί τινος Thuc.)
ἐπίσταμαι ἀρτίως μαθών, ὅτι … Soph. — теперь-то я ясно вижу, что …;
ἀνηρ καθ΄ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὤν, ἐπίστασο Soph. — знай, что для нас ты - благородный муж
; 6) знать, быть знакомым
           ex. (τινα Eur.)
Ἀρίγνωτον οὐδεὴς ὅστις οὐκ ἐπίσταται Arph. — нет никого, кто не знал бы Аригнота - См тж. ἐπιστάμενος
II.
ион. (= ἐφίσταμαι) med. к ἐφίστημι
















шведско-русский словарь, и язык латинский словарь, чешский словарь, грузинский словарь, каталог 3d моделей,