Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εσθιω
ἐσθίω
(impf. ἤσθιον, fut. ἔδομαι - поздн. φάγομαι, aor. 2 ἔφᾰγον, pf. ἐδήδοκα, pf. adj.=2 2 ἔδηδα, ppf. ἐδηδόκειν; pass.: aor. ἠδέσθην, pf. ἐδήδεσμαι)
; 1) есть
ex. (τι Hom., Arst. и τινός Xen., Arst.)
τὰ ἐσθίοντα Xen. — органы еды, т.е. рот
; 2) (о животных) поедать, пожирать
ex. (ὥστε λέων Hom.; αἰετὸς ἧπαρ ἤσθιεν, sc. Προμηθέως Hes.)
ἐδηδοκώς Arst. — наевшийся
; 3) перен. пожирать, истреблять, уничтожать ex. (πάντας πῦρ ἐσθίει Hom.); pass. быть разоряемым, гибнуть
ex. (ἐσθίεταί μοι οἶκος Hom.)
; 4) (тж. ἐ. τέν χαρδίαν Pythagoras ap. Plut.) терзать, мучить
ex. ἀνίστασο μηδ΄ οὕτως σεαυτὸν ἔσθιε Arph. — перестань так терзаться
; 5) кусать
ex. ὑπ΄ ὀργῆς τέν χελύνην ἐ. Arph. — в гневе кусать губы