Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εκτριβω
ἐκτρίβω
ἐκ-τρίβω
(ῑ)
; 1) тереть
ex. (ἐν πέτροισι πέτρον Soph.)
; 2) добывать трением или высекать
ex. (πῦρ Xen.)
; 3) стирать, изнашивать
ex. (σίδηρος ἐκτρίβεται Plut.)
τὰς ὁπλὰς ἐκ τῆς ὁδοῦ ἐκτετριμμένος Luc. (об — осле) стерши себе о дорогу копыта;
Ἄτλας νώτοις οὐρανὸν (= νῶτα οὐρανῷ) ἐκτρίβων Eur. — Атлант, держащий на своих плечах небо;
κακὸν κακῶς ἐκτρῖψαι βίον Soph. — ужасно закончить ужасную жизнь
; 4) стирать, счищать
ex. (ῥύπον Plut.)
; 5) натирать, чистить
ex. (τὰς πανοπλίας Polyb.)
; 6) досл. высверливать, перен. удалять, уничтожать
ex. (τοῦ Κύκλωπος ὀφθαλμὸν ὥσπερ σφηκιάν Eur.; ποίην ἐκ τῆς γῆς Her.)
; 7) истреблять, уничтожать
ex. (τινὰ πρόρριζον Eur., Plut.)
; 8) разорять
ex. (ἡ Ἰταλία ἐκτριβεῖσα Plut.)