Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ανεκπληκτος
ἀνέκπληκτος
ἀν-έκπληκτος
adj.=2 2
; 1) неустрашимый
ex. (ἀνήρ Plat., Arst.; τόλμη Plut.)
ἀ. ὑπό τινος Plat. и πρός или παρά τι Plut. — не испытывающий страха перед чем-л.
; 2) не производящий никакого впечатления
ex. (ἡ ἰσχνέ λέξις Plut.)