Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
διαινω
διαίνω
δι-αίνω
; 1) смачивать, увлажнять
ex. (χείλεα, sc. οἴνῳ Hom.; med. χρύσεα μαζῶν μῆλα Anth.)
διαίνεσθαι ὄσσε Aesch. — плакать;
τὸ βάψαι διῇναι (v. l. μιῇναι) κέκληκεν ὁ ποιητής Plut. — поэт (т.е. Гомер) употребил διῇναι вместо βαψαι
; 2) быть влажным
ex. (τὰ θυμιατὰ διαίνει Arst.)
; 3) оплакивать
ex. (δίαινε πῆμα Aesch. - v. l. αἴαζε)
; 4) med. плакать, рыдать
ex. (διαίνεσθε, Πέρσαι Aesch.)
