Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εγκαταλειπω
ἐγκαταλείπω
ἐγ-καταλείπω
(aor. 2 ἐγκατέλιπον, pf. ἐγκαταλέλοιπα)
; 1) (в чём-л.) оставлять
ex. (μουνογενῆ παῖδα Hom.; φρουρὰν ἐν τῇ νήσῳ Thuc.; τὸ κέντρον ὥσπερ μέλιττα Plat.)
ἐ. τὸ κέντρον τοῖς ἀκούουσι Luc. — оставлять жало (своих речей) в слушателях, т.е. производить на них сильное и длительное впечатление;
ἐ. τινὰ ὅμηρον Xen. — оставлять кого-л. в качестве заложника
; 2) оставлять, покидать, бросать
ex. (τινά Her., Thuc., Plut. и τι Xen., Arst.)
ἐγκαταλιπεῖν τέν πίστιν Plut. — не сдержать обещания, нарушить слово
; 3) оставлять позади себя, т.е. перегонять, pass. отставать
ex. (οἱ ἐγκαταλειπόμενοι οὐ στεφανοῦνται Her.)