Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ανεπιτηδειος
ἀνεπιτήδειος
ἀν-επιτήδειος
adj.=2 2 , ион. ἀνεπιτήδεος adj.=3 3
; 1) неподходящий, непригодный, неспособный
ex. (πρός τι Xen., Plat.)
ἀ. βουλεύειν Lys. — неподходящий в качестве члена государственного совета
; 2) неблагоприятный, дурной
ex. (ἀνεπιτήδειόν τι Her., Thuc.)
; 3) неприязненный, враждебный
ex. (λόγοι Plut.)