Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
αποτρεπω
ἀποτρέπω
ἀπο-τρέπω
; 1) поворачивать назад, обращать в бегство
ex. (τινάς Hom.)
; 2) pass. поворачиваться назад, обращать тыл
ex. (ἀποτρέπεσθαι καὴ φεύγειν Plut.)
ἀποτρέπεσθαι ἐκ τῶν κινδύνων Thuc. — убегать от опасностей;
ἀποτρέπεσθαί τι (τινά) Aesch., Arst., Polyb., Plut. — (в ужасе) отворачиваться от кого(чего)-л.;
ἀποτρέπεσθαι τἀληθές Eur. — не слушать истины
; 3) отводить назад или в сторону, (пред)отвращать, отклонять
ex. (τινὰ πολέμοιο Hom.; ἔγχεος ὁρμήν Hes.; ἔγχος ἐπί τινι Soph.; τὰ ἐπιόντα Her.; συμφοράν Plat.)
ἀποτρέψασθαι πρός τι Plat. и εἴς τι Luc. — обратиться или вернуться к чему-л.
; 4) отговаривать, разубеждать
ex. (τινὰ ἐπέεσσιν Hom.; τὸν δῆμον Plut.; τινὰ ποιεῖν τι Aesch., Xen., Dem.; τὸ μέ ποιεῖν τι Her. и μέ οὐχὴ ποιεῖν τι Luc.)
; 5) med. отказываться, воздерживаться
ex. (τινος Xen. и ποιεῖν τι Eur.)
οὐκ ἀποτρέψομαι λέγειν Dem. — я не поколеблюсь сказать;
τῆς βοηθείας ἀποτραπόμενος Plut. — раздумав оказать помощь
; 6) med. возвращаться
ex. (ἐπ΄ οἴκου Thuc.)
; 7) med. отражать, отбивать
ex. (ῥᾳδίως τεταραγμένους Plut.)