προσκαθημαι

προσκάθημαι

προσ-κάθημαι
ион. προσκάτημαι
; 1) сидеть рядом, возле или сверху:
           ex. (αἱ μέλισσαι) προσκάθηνται τῷ θύμῳ Plut. пчелы сидят на тимьяне
; 2) осаждать
           ex. (τῷ πεζῷ Thuc.; πόλιν προσκατήμενος ἐπολιόρκεε Her.)
; 3) упорствовать
           ex. Πεισιοτρατιδέων προσκατημένων καὴ διαβαλλόντων Ἀθηναίους Her. — в то время как писистратиды не переставали клеветать на афинян
; 4) облегать, окружать
           ex. (πόροι προσκαθήμενοί τινι и πρός τι Arst.)